Δουλεύω σας το πα;;; ναι ναι! είμαι χαρούμενη επιτέλους η μέρα έχει ένα σκοπό.
Χτες έπεσα φαρδιά πλατιά στο δρόμο μπροστά από ένα μάτσο άντρες. Είμαι από μικρή αρκετά κομπλεξική. Όπου έβλεπα παρέες αντρών άλλαζα πεζοδρόμιο. Θυμάμαι συχνά να κάνω ολόκληρους κύκλους για να φτάσω σπίτι μου, όταν είχαν διάλειμμα τα ΤΕΕ. Ε οπότε τώρα που έπεσα μπροστά τους σκέφτηκα δύο πράγματα. Πρώτον, να μείνω εκεί με κλειστά μάτια γιατί δεν είχα κουράγιο να αντιμετωπίσω τη μεγαλύτερη ντροπή του αιώνα και δεύτερον να το γράψω στο μπλογκ. Δε φόραγα και γυαλιά ηλίου δυστυχώς, τα οποία είναι κατάμαυρα και νομίζω ότι μου παρέχουν μια προστασία. Έπρεπε να αντιμετωπίσω τη γκαντεμιά κατάματα.
Σιγά μην έπεσα τόσο σικάτα:
Ε ναι κάπως έτσι...
Χτες έπεσα φαρδιά πλατιά στο δρόμο μπροστά από ένα μάτσο άντρες. Είμαι από μικρή αρκετά κομπλεξική. Όπου έβλεπα παρέες αντρών άλλαζα πεζοδρόμιο. Θυμάμαι συχνά να κάνω ολόκληρους κύκλους για να φτάσω σπίτι μου, όταν είχαν διάλειμμα τα ΤΕΕ. Ε οπότε τώρα που έπεσα μπροστά τους σκέφτηκα δύο πράγματα. Πρώτον, να μείνω εκεί με κλειστά μάτια γιατί δεν είχα κουράγιο να αντιμετωπίσω τη μεγαλύτερη ντροπή του αιώνα και δεύτερον να το γράψω στο μπλογκ. Δε φόραγα και γυαλιά ηλίου δυστυχώς, τα οποία είναι κατάμαυρα και νομίζω ότι μου παρέχουν μια προστασία. Έπρεπε να αντιμετωπίσω τη γκαντεμιά κατάματα.
Σιγά μην έπεσα τόσο σικάτα:
