Θα ξεκινήσω με την πρώτη και βασική περιπετεια που βίωσα πατώντας το γρουσούζικο ποδαράκι μου εδώ. Λέω γρουσούζικο γιατί απλά μάλλον είναι.....Έπρεπε να βρω σπίτι. Πέτυχα μια γιαγιά. Σπουδαγμένη. Ευγενική. Φιλόξενη. Όλη η πολυκατοικία δική της. Ολοκαίνουργη. Νοίκιαζε ένα διαμέρισμα αλλά δεν είχε τα κλειδιά. Τα έψαχνε μανιωδώς. Δεν τα έβρισκε. Μας έδειξε το από πάνω διαμέρισμα που ήταν ήδη νοικιασμένο διότι ήταν ολόιδιο με το άλλο. Μπήκαμε μέσα ενοχλώντας τους ανθρώπους που έμεναν εκεί. Ήταν πράγματι πολύ ωραίο. Ευάερο και ευήλιο και καινούργιο. Μου είπε " εσένα θέλω για νοικάρισσά μου σε συμπάθησα". Το σπίτι είναι επιπλωμένο έχω και σαλονάκι μπαμπού μέσα. Φουρνάκι της κόρης μου που ήταν φοιτήτρια ολοκαίνουργιο. Οι προηγούμενοι νοικάρηδες ήταν πολύ καλοί το πρόσεχαν. Και γραφειάρα ολοκαινουργη για να μελετάς. Και air condition! Και εκεί την πάτησα. Το έκλεισα. Έδωσα και προκαταβολή. Ναι ναι μουντζώστε με. Το αξίζω. Γουρούνι στο σακί.... και ότι άλλο σκέφτεστε ναι...ναι. Ήρθε το βράδυ όταν επιτέλους βρήκε τα κλειδιά. Ανοίγει η πόρτα και αρχίζω να μυρμηγκιάζω. Το μπαμπού ήταν δύο καρέκλες ξύλινες από αυτές που κυκλοφορούσαν το '80 και σου δημιουργούν μια γλυκειά ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. Το κουζινάκι με καμμένα λάδια και την πόρτα να χάσκει. Στο μπάνιο το καλοριφέρ έτρεχε και ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ....ΛΙΩΣΑΜΕ! Μάλλον επειδή ΔΕΝ ΕΙΧΕ AIR CONDITION! Έκατσα στο μπαμπού της κακιάς ώρας και έβλεπα κόκκινο. Έδιωξα τη γριά για να σκεφτώ.  Μετά πήγα και τη βρήκα της είπα ότι δεν είναι τα πράγματα όπως μου τα είπε. Μα μου λέει ήταν γρουσούζηδες παιδί μου δεν μας λέγαν τι φθορές έχει το σπίτι για να τις φτιάξουμε. Εν πάσει περιπτώσει της λέω θέλω να φύγω διότι εγώ εκεί δε μπορώ να μείνω και να μου δώσει την προκαταβολή για την οποία σημειωτέον δεν μου έδωσε καμία απόδειξη. ΚΑΙ ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ?  ΑΑΑ υπάρχουν νόμοι μου λέει. Άρχισα να τσιρίζω ...  μάλλον την έπεισα... Βρέθηκα πτώμα στην ψυχική κυρίως κούραση σε ένα ξενοδοχείο με τα λεφτά στην τσάντα. ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!                                                                                                                             

Am I crazy ha?

Ξεκινώ να γράφω μέσα σε μια προσπάθειά μου να την παλέψω στην ξενιτιά. Όταν λέω ξενιτιά δεν πήγα και πολύ μακριά βρίσκομαι εντός ελλάδας...απλά για να προσεγγίσω το σπίτι μου πρέπει να ταξιδέψω 9 ώρες με το καράβι και άλλες 3 με το κτελ. Οπότε η λέξη ξενιτιά είναι μάλλον "λίγη" εφόσον για να πάω στις φάμπρικες της Γερμανίας χρειάζομαι μόλις ένα διωράκι με το αεροπλάνο. Έφυγα γιατί διορίστηκα στην επαρχία. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με την επαρχία η Αθήνα είχε αρχίσει να με κουράζει, η συγκεκριμένη επαρχία όμως ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι άλλο. Πέφτω συνέχεια σε τρελούς ή είμαι εγώ τρελή.  am i crazy??? Ha????