Χτες πήγα να δω την παράσταση chicago. Δεν ξέρω αν μου άρεσε. Φταίει ίσως το ότι δεν τρελαίνομαι για musical! Βγάλαμε εισιτήρια με 15 ευρώ οπότε κάτσαμε στην κορφή κανέλλα του αχανούς θεάτρου Παλλάς. Εν πάσει περιπτώσει καλά ήταν, μπορεί να μη μας δινόταν ποτέ ευκαιρεία να το δούμε στο Λονδίνο ππου απ'ότι ξέρω κατέβηκε φέτος μετά από 15 χρόνια. Οπότε αυτό απο μόνο του είναι σημαντικό. Τα highlights της βραδιάς ήταν ότι η φίλη μου το βρήκε απαίσιο και δεν ξέραμε πως να την ηρεμήσουμε να μείνει ακίνητη για 2,5 ώρες, ο κότσος της μπροστινής που έκρυβε τη μισή σκηνή-που πας καλή μου με κότσο στο θέατρο- και φυσικά όχι κλασάτο κότσο θεάτρου αλλά κότσο φοιτητριούλας που στρίβει τσιγάρο στο κυλικείο. Τον χειροκρότησα στο τέλος καθώς είχε ενεργό ρόλο στην παράσταση. Τέλος η Μαρινέλλα με το γνωστό της βιμπράτο που σπάει τζάμια....και νεύρα!!!
Φιλάκια!!!!
ΕΕΕΕΕ όχι και τέτοιος! Θα κλαιγα τα λεφτά μου...

Σήμερα μπήκα στο μπλογκ και ειδα δύο σχόλια που δεν είχα δει. Το φιλαράκι ο Skroutzakos μου ειπε πως σταμάτησα να γράφω. Δε σταμάτησα απλά δεν έχω τι να γράψω. Το γενικότερο τέλμα της ζωής μου αγγίζει οτιδήποτε κάνω. Ξέρετε όταν δημιούργησα το blog μου, βρισκόμουν σε ένα μέρος που δε μου άρεσε καθόλου. Πήγα γιατί μου το επέβαλαν. Επειδή έπρεπε να δουλέψω για ακόμη μια χρονιά -επειδή του χρόνου δε ξέρεις τι γίνεται και αν θα έχεις δουλειά- . Το "του χρόνου" ήρθε και ναι όντως δεν έχω δουλειά. Η μέρα μου είναι πολύ συγκεκριμένη, ξυπνάω το πρωί, πίνω καφέ, ανοίγω το pc μπαίνω στο υπουργείο μετά στο mail, μετά στο fcb, μετά στα site ενημέρωσης. Το pc παραμένει ανοιχτό ως αργά τη νύχτα(βλέπετε άλλωστε την ώρα ανάρτησης) και εγώ πηδάω από site σε site χωρίς νόημα και σκοπό. Ο χρόνος για να γράψω στο blog μου είναι άπλετος, εγώ όμως δεν έχω πια ιστορίες καθημερινής τρέλας να σας πω, γιατί απλά δε βγαίνω και πολύ έξω για να τη συναντήσω... Την τρέλα μου την συναντάτε καθημερινά και σεις: μέτρα, δόση , τρόικα, δντ, σόιμπλε, μέρκελ, κρίση, έλλειμα, χρέος..ανεργία.. Δεν θέλω να σας μιζεριάσω. Θέλω να μπαίνετε και να διαβάζετε αστείες ιστορίες ή τουλάχιστον ενδιαφέρουσες. Όταν τις έχω θα τις γράψω σίγουρα. Να μόλις άκουσα στην tv τη Μανωλίδου να λέει "Καλωσήρθατε στο ΜΜΜΜΜaster CCCChef", δε θα σας το κρύψω .... δαιμονίστηκα.